In Weekblad De Brug van dinsdag 10 oktober 2017 stond een column geschreven door Alex de Jong. Hieronder treft u de tekst van het artikel aan.
Al mijn klasgenoten van de lagere school gingen, dus ik ging mee. Naar de Christelijke Scholengemeenschap Het Lauwerscollege in Buitenpost. Vijf kilometer fietsen van mijn Friese dorpje Kollum. Mijn vader vond het maar niks.
Ik vond de Bijbel een spannend boek. Vol avonturen, moord en doodslag. De discussie kwam bij Job. Natuurlijk ken je het verhaal, dus zal ik volstaan met een korte beschrijving van hetgeen de docent ons in Atheneum 3 (ik was toen 14 jaar) voorschotelde: ‘Satan daagde God uit. Hij sprak Hem aan over de godvruchtige Job. Hoe deze man, rijk en gezegend met veel vrouwen en kinderen, God eerde, omdat Hij Job alles had gegeven. ‘Maar neem hem alles af en Job zal je verloochenen’, zei de duivel. Dus ging God een weddenschap aan. Hij zou bewijzen dat Job onvoorwaardelijk van Hem hield. Jobs landerijen droogden op en niet alleen stierf zijn vee, maar ook stierven al zijn vrouwen en kinderen. Job bleef moederziel alleen – arm en berooid – achter. ‘Nu zal hij zijn God verloochenen,’ zei Satan, maar dat deed Job niet. Hij bleef in God geloven, dankte hem iedere dag en bad veel.’ De docent besloot zijn relaas met de woorden dat God Job beloonde met nog meer rijkdom, vee, vrouwen en kinderen dan voorheen.
De klas bleef stil. Alex de Jong stak trillend zijn hand op. Het stormde in mijn hoofd. ‘Meneer, het spijt me dat ik het moet zeggen, maar ik kom eigenlijk maar tot één conclusie.’
Je zag hem verwachtingsvol kijken. Eerder had hij me al eens gekscherend, toen ik weer een tien had gehaald voor een SO, gezegd dat ik dominee moest worden. Ik kwam weliswaar uit een ‘ongelovig nest’, maar ik had al veel bijgeleerd, vond hij.
‘Vergeef me mijn formulering, maar… uw God is een beul.’
Even was hij met stomheid geslagen. Ik ook. Het hoge woord was eruit. De zenuwen in mijn lijf nog steeds niet geluwd. ‘Hoe kan dit verhaal een voorbeeld van Gods goedheid zijn? Waarom vermoordde Hij Jobs vrouwen en kinderen? Als je dat doet, puur om je gelijk te halen, dan ben je in mijn ogen een beul!’
Er schitterde boosheid in zijn ogen. ‘God heeft de vrouwen en kinderen tot zich geroepen, in de hemel.’
‘Daar kwamen ze ook wel als ze eerst nog dertig jaar of langer geleefd zouden hebben, toch? Dus waarom nu? Behalve dan omdat God zijn gelijk wilde ha…’
‘God beloonde Job met nog meer rijkdom, vee, vrouwen en kinderen en…’
‘Misschien wilde Job helemaal geen nieuwe vrouwen en nieuwe kinderen, maar had hij liever nog met de vorige vrouwen en kinderen verder geleefd,’ riep ik, nu gepikeerd door de domme retoriek. ‘Het spijt me, maar uw God is…’
‘Deze discussie gaan we hier en nu niet voeren,’ klonk het afgemeten. Een week later liet de school in een brief weten dat ik het derde schooljaar nog mocht uitzitten, maar dat ze weigerden mij voor het vierde jaar in te schrijven. Ik was ontgoocheld.
Jammer dat het zo lang heeft geduurd voordat ik zag dat het ook anders kan. Op 11 mei 2017, om precies te zijn, toen ik op sollicitatiegesprek mocht komen bij de Vereniging van Vrijzinnigen Kampen-Noordoostpolder. Omdat zij een Communicatiemedewerker zochten en ik in een mooie brief eerlijk heb verteld wie ik ben en hoe ook voornoemde discussie mijn leven gevormd heeft. Ik ontmoette mensen die open staan voor andere meningen, die respect tonen en samen nadenken over het leven; mensen die verder kijken dan de dogma’s en doctrines van een onwrikbare kerk. Wat een verademing. Ik ben oprecht nieuwsgierig hoe zij tegen het verhaal van Job aankijken…
Alex de Jong (1967) komt uit een rood, ongelovig Fries nest. Verhalen (uit het Christendom, maar ook de Noorse, Germaanse, Griekse en Romeinse mythen en sagen) hebben hem altijd geboeid. Uiteindelijk werd hij journalist en schreef gedurende zijn ruim 25-jarige carrière duizenden artikelen voor uiteenlopende media. Ook schreef hij verhalen en publiceerde hij inmiddels acht (eigen) boeken en bijna honderd andere uitgaven als uitgever. Nu is deze ‘ongelovige’ belast met de PR en communicatie van een kerkelijke vereniging. Vreemd? Niet echt. Tenslotte zijn Gods wegen ondoorgrondelijk en gebeurt alles met een reden. Dus schrijft hij op geheel eigen en vrij(zinnig)e wijze over het geloof en zijn observaties en zijn gedachten daarbij. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Want zo zijn ze, bij de Vrijzinnigen. Meer weten? Kijk op www.vrijzinnigkampen.nl.
Afbeelding: William Blake, 1826/27, Tate Gallery Londen, Satan stort zijn plagen over Job uit