Mijn ouders zijn al een aantal jaren geleden overleden. Mijn moeder nog maar een jaar of vier; mijn vader al bijna vijfentwintig jaar. En toch zijn ze dagelijks in mijn gedachten en leven ze met me mee. Ik kan zó mijn moeder mijn naam horen roepen onderaan de trap. Ik kan nog zó de crème in het haar van mijn vader ruiken als ik hem een zoen gaf ‘s avonds al ik naar bed ging. Er klinken stemmen met hun waarschuwingen in mijn hoofd. ‘Niet alleen over straat hoor, ‘s nachts!’ (toen ik studeerde...