Ik had een drukke dag in het revalidatiecentrum. Ik liep van de ene revalidant naar de andere, met mijn Bijbeltje en mijn gedichtenboekje in de hand. Ik had ook het ‘gedicht van de voetstappen’ - zoals ik het altijd noem - bij me. Voor veel mensen erg bekend. En ook voor heel veel revalidanten betekenisvol. Het gaat erover dat iemand haar leven overziet, en dan steeds twee paar voetstappen in het zand ziet. Maar op het moment dat er groot verdriet was, ziet ze maar één paar voetstappen. Ze...