Onlangs hadden we weer een gezellige vrijzinnige koffieochtend in de Noordoostpolder! We hebben met elkaar gepraat over hoe onze levens verlopen. Jannes heeft drie prachtige ‘vrijzinnige gedichten’ voorgelezen, en we hebben het gehad over het uitje op 22 juni naar Ruurlo. Het was een mooie zonnige ochtend.
Anneke van der Velde
“De Demon” van Gerrit Komrij:
De Demon
Het is een sport met gestrekte vinger te wijzen naar de goeden en de kwaden.
Ik houd het liever bij de binnendringer die in mij zelf verlangt naar euveldaden.
Twee zielen huizen in ons en ze heten ons meestal-kwade en soms-betere ik.
Ik hoor ze altijd.
In mij woedt hun vete.
Straks klopt de demon weer.
Vrees ik zijn tik?
De vrede om ons is maar schijn van vrede.
Ons eerste ik voert oorlog met ons tweede, ik word zo weer de ander die ik ben.
Zolang ik mijn gehate ik maar ken en in de gaten houd, ben ik niet bang.
Elk uur van lauwheid is een uur te lang.
“De Tijd” van Rutger Kopland:
Tijd – het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is
en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven
zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt
naar iets in zichzelf, iets ziet daar
wat het meekreeg
zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten
van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat
een verte voorbij onze ogen
het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken
dat ooit niemand meer zal weten
dat we hebben geleefd
te bedenken hoe nu we leven, hoe hier
maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder
echo’s van de onbekende diepten in ons hoofd
niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik
buiten onze gedachten is geen tijd
we stonden deze zomer op de rand van een dal
om ons heen alleen wind.
uit het boek “De Werkelijkheid” van Toon Tellegen:
Vrij
Ik zag mensen die vrij zijn,
die geloven dat ze vrij zijn,
die dat zeker weten
die elkaar uit ramen gooien en in vervoering brengen,
die elkaar honen en prijzen om hun losse omgang met principes
en tegenstrijdigheden
die elkaar vernederen en met voorkomendheid bejegenen,
elkaar omhelzen en strikt vertrouwelijk de keel doorsnijden
ik zag Spinoza,
hij woog zuiver inzicht op een weegschaal af –
zijn klanten staken hem in brand,
zij zochten grootspraak en blindelings vertrouwen,
geen inzicht of verstand
ik zag vrijheid walmen,
overal.