Het is 22 januari 2018 als weer bijna alle leden van de Vereniging van Vrijzinnigen uit de Noordoostpolder zich plaatsen aan de stamtafel in restaurant ’t Voorhuys te Emmeloord. Een deel kwam nog met de benenwagen, maar voor wie dat te veel was stond de taxi gereed om ze om klokslag tien uur uur af te leveren. Verheugend om te constateren dat allen het driemaandelijkse koffiemoment bijwonen.

Anneke van der Velde en Lammy Bosker hebben weer alles voorbereid en aan gespreksstof geen gebrek. Het gaat over de piepjes en de kraakjes die op de gevorderde leeftijd soms wordt gevoeld of de beperkingen waarmee moet worden geleefd. Maar het is weer goed elkaar te treffen en elkaar te kunnen vertellen wat ons zoal bezighoudt. Voor Anneke weer een goede gelegenheid om de contacten te verstevigen en te horen over ieders levensomstandigheden.

Warrig
Er wordt nog teruggekeken op de Algemene ledenvergadering waar velen acte de présence gaven. Niet bepaald een moment om met plezier op terug te kijken. Een warrig en chaotische gevoel is achtergebleven. En het resultaat wordt met gemengde gevoelens geaccepteerd. Ook de onzekere gedachte heeft postgevat hoe het nu verder zal gaan. Zullen de nieuwe bestuurders in staat zijn de bestuurlijke rust terug te brengen? Allen hopen oprecht op een doorstart als voorheen.

We zien allen dat het ledental en de activiteiten in de Noordoostpolder marginaal zijn. Bets van Gendt, Wera van Hiele en Lammy en Jannes Bosker bezoeken zo af en toe samen nog de diensten in Levensbron of één van de activiteiten daar. Ook worden de lezingen in de Noordoostpolder die samen met het Humanistisch Verbond afdeling Noordoostpolder worden georganiseerd – onder de naam Perspectief – erg gewaardeerd. Jannes is hierin nog steeds de drijvende kracht.

Blokzijlerbrok
Om de spraak er in te houden genieten we van de koffie met de traditionele Blokzijlerbrok. Die laatsten vallen zo in de smaak dat de laatste restjes in een servet gewikkeld in de tas verdwijnen, om later thuis nog even na te genieten. Het is weer als voorheen een gezellig samenkomen met enthousiaste gesprekken. Zo wordt de vrijzinnige saamhorigheid ook op de polderbodem in stand gehouden.

Plotseling komt er een boeket bloemen van onder de tafel opgedoken. Janke Wester houdt een korte toespraak en brengt aller dank over aan Jannes Bosker voor al zijn energie en acties gedurende zijn negenjarig bestuurslidmaatschap. Zij roemt de vele veranderingen waar Jannes zijn aandeel in heeft gehad. Vooral ook in de polder waar hij en zijn vrouw Lammy de hulp- en de contactschakel vormen. Jannes wordt van harte bedankt voor zijn inzet met de uitgesproken hoop dat hij niet met alles stopt. Een beduusde ontvanger van de bloemen is er even stil van en zegt toe voorlopig op de achtergrond zijn inzet te blijven tonen.
De twee koffieuurtjes zijn weer voorbij gevlogen. Voldaan gaat ieder weer huiswaarts of wordt voor de deur afgeleverd. Op naar de volgende keer.

Jannes Bosker